Een beeld van de kopers van de schilderijen van Maria

Maria moest knokken voor een plek op de kunstmarkt en dat zal geen eenvoudige opgave zijn geweest. De concurrentie was stevig, ook binnen het specialisme van stillevens. En als vrouw was Maria bovendien afkomstig uit een heel ander sociaal milieu dan de meeste schilders. Uit de (onvolledige) Amsterdamse gildelijsten blijkt niet dat Maria als lid toetrad tot het schildersgilde[68]. 

Gedetailleerde stillevens met een aansprekende compositie en geschilderd met een fijn penseel, werden ondanks de economische crisis hoog gewaardeerd. Maria kon zich met enkele andere gerenommeerde schilders als Van Aelst, De Heem, Kalf, Mignon, Jan Weenix II goed staande houden. Zij behoorde met de genoemden tot de duurste schilders in de periode tussen 1670-1680.

Maria profiteerde in haar Amsterdamse periode mogelijk van de afnemende invloed van het St. Lucasgilde, maar ze moest wel haar eigen netwerk van contacten met collega’s, kunsthandelaren en potentiële kopers opbouwen om zich een positie te verwerven.
Tot haar cliëntele behoorden de welgestelde Amsterdamse koopmanfamilies[69]. Zo verwierf bijvoorbeeld het echtpaar Abraham Oortmans en Petronella de la Court een bloemstilleven van Maria als aanvulling op hun een rijke kunst- en rariteitenverzameling. Naast schilderijen, onder andere van Rembrandt, bestond hun verzameling uit beelden (o.a.van Bossuits), boeken, atlassen en prenten[70]. Een andere aankoper van een schilderij was Amsterdamse koopman Paulo van Uchelen (ca. 1641-1702). Hij was een uitgesproken verzamelaar van boeken, schilderijen en tekeningen van bloemen en planten (o.a. de collectie in drie banden van 263 botanische tekeningen op perkament van Johannes Withoos). Hij tekende ook zelf. Paulo van Uchelen verwierf een fruitstilleven, geschilderd door Maria[71]. Tot de schilderijencollectie van Van Uchelen behoorde ook het bekende schilderij van Johannes Vermeer Vrouw met weegschaal.
Een ander deel van haar cliëntele vond Maria in de kringen van aanzienlijke personen in de literaire en wetenschappelijk hoek. Als voorbeeld kan dienen de Amsterdammer Jacobus Heijblocq, die een stilleven van Maria “in't voorhuijs” van zijn huis aan de Wieringerstraat had hangen[72]. Heijblock (1623-1690) studeerde tussen ca.1640-1645 filosofie en theologie in Leiden. Van 1648 was hij werkzaam aan de Latijnse school aan de Nieuwe Zijde in Amsterdam, vanaf 1670 rector en vanaf 1678 van beide Amsterdamse scholen. Heijblock onderhield als dichter nauwe contacten met oa. Westerbaen, Cats, Vondel en Huygens en kende veel Amsterdamse schilders, o.a. Govert Flinck, J. van der Does en Rembrandt[73].
Ook de Amsterdammer Casparus Commelijn (1636 -1693) bezat een schilderij van Maria. In de inventaris, opgemaakt na zijn overlijden, werd opgetekend dat hij ‘fruytagie’ (vruchtenstilleven) had, gemaakt ‘door Juffr. Oosterwijck’ [74]. De waarde van het doek werd toen getaxeerd op 15 gulden. Casparus Commelijn was boekhandelaar, krantenuitgever en stadshistorieschrijver[75]. Hij woonde op de Nieuwezijds Voorburgwal in het pand ‘De Waerheyt’. 

Haar werken verkocht Maria doorgaans via Amsterdamse kunsthandelaren of collega-schilders. Of zij daarvoor ook de toestemming van het Gilde had, weten we niet. Wel is het opmerkelijk is dat bij de bekende verkoopakten nooit een collega of een lid van het Gilde als getuige optrad. Het ligt voor de hand dat via deze particuliere lijn de Amsterdamse apotheker Tames van den Bergh en zijn vrouw Adriana de Man, wonend aan de Handboogstraat, een bloemstilleven van Maria kochten[76].
Het is buitengewoon aannemelijk dat Abraham van Beijeren tussen 1669 en 1674 Maria heeft bijgestaan, evenals andere collega-schilders, zoals Wallerant Vaillant om haar werk aan de man te brengen. In 1674 verliet Abraham van Beijeren evenwel Amsterdam en ging naar Alkmaar. 

In deze leeftijdsperiode moet Maria haar schilderijen voor een goede prijs hebben kunnen verkopen. Haar financiële vermogen en sociale betrokkenheid mogen blijken uit het volgende.
Omstreeks 1674 worden twee matrozen Frans Harens Pools en Jan Korffe afkomstig uit Maassluis, bootslieden op de Westindievaarder de “Jonge Tobias”, gegijzeld door piraten in Algiers. In het late voorjaar van 1675 wordt Maria benaderd[77] om met haar vermogen borg te staan voor een lening om de twee gevangen matrozen vrij te kopen. Maria doet dat en op 16 juli 1675 stelt zij zich bij notaris J. Snel in Amsterdam borg voor Luiz d’Azevedo[78] met een bedrag van maximaal 1500[79] gulden. D’Azevedo neemt op zich door zijn contactpersonen in Algiers de twee gevangenen tegen een zo laag mogelijk losgeld vrij te kopen. Hij ontvangt zelf 14% ter dekking van de daarvoor gemaakte kosten. De actie heeft blijkbaar succes want twee jaar later stelt zij zich weer garant voor een bedrag van maximaal 750 gulden om een derde gijzelaar, Andries Corneliszn. van Vlaardingen, vrij te krijgen. De tussenpersoon is dan Johannes Hees.